“Als we naar elkaar blijven luisteren, komen we verder”
De Amsterdamse zangeres Rosanne Alderliefste brengt Franse chansons ten gehore tijdens de derde editie van de Folk Sessions. In deze nieuwe reeks concerten in het Arnhems Boeken Café (ABC) Libertas luister je elke maand naar live muziek uit verschillende landen en culturen. Op 20 december kun je genieten van de Franse chansons van solo-artiest Rosanne Alderliefste.
Rosanne Alderliefste verhuisde naar Parijs om zich te genezen van haar francofilie. “Ik werd op de middelbare school verliefd op de Franse taal en muziek, dankzij mijn docent Frans die chansons gebruikte in de les. Hierdoor wilde ik Franse taal en cultuur studeren, maar ik had meteen al door dat het banenperspectief niet bij mij zou passen. Om me te ‘genezen’ van mijn sterke fascinatie besloot ik te vertrekken naar Parijs, in de hoop dat het leven daar mijn roze bril wat zou opklaren.” Niets bleek minder waar. “Uiteindelijk heb ik twee keer in Parijs gewoond, met een korte pauze in Nederland om wat geld te verdienen. Op een gegeven moment besloot ik dat ik wilde bijdragen aan een betere wereld, dus ben ik Europese Studies gaan studeren in Amsterdam, waar ik rechten en economie combineerde met een minor Franse taal. Mijn liefde voor Frankrijk verzwakte dus niet, en bovendien werkte ik als bijbaan in de weekenden als treinstewardess in de Thalys.”
“Zowel in Parijs als in Amsterdam ben ik muziek blijven maken met een focus op chansons, zowel solo als in de band Gerard Alderliefste & friends. Het begrip ‘chanson’ is vrij breed, aangezien het gewoon het Franse woord voor ‘lied’ is. Toch hebben chansons wel wat belangrijke kenmerken met elkaar gemeen. Zo hebben ze poëtische teksten en zijn ze dramatisch maar bewaren tegelijkertijd een bepaalde afstand. Oudere chansons zijn akoestisch en er wordt veel gebruik gemaakt van de accordeon. De teksten gaan vaak over de liefde. Dit geldt echter niet meer per se voor alle moderne chansons.”
“Na mijn studie ben ik met veel plezier gaan werken als duurzaamheidsconsultant bij TheRockGroup, maar heb dit altijd gecombineerd met muziek maken. Inmiddels ben ik full-time zangeres. De dualiteit van mijn persoonlijkheid als artiest en als iemand die maatschappelijke betrokkenheid belangrijk vindt, is soms een worsteling voor mij. Muziek maak ik al mijn hele leven: het is mijn manier om emoties te uiten. Zelfs als niemand mijn liedjes ooit te horen krijgt, zou ik muziek blijven maken: ik heb het zelf nodig. Aan de andere kant wil ik graag een positieve impact maken op maatschappelijke problemen zoals klimaatverandering en (sociaal-economische) ongelijkheid. Hierdoor voelt mijn leven/werk als muzikant soms een beetje egocentrisch.” Grappend voegt Rosanne hieraan toe: “Ik weet soms niet of ik nou muziek moet maken of bij wijze van spreken met Extinction Rebellion op de snelweg moet liggen!”
Deze dualiteit komt ook terug in haar muziek: “Ik hou van dansen en een feestje bouwen met mijn liedjes, maar ik vind het óók belangrijk om problemen aan te kaarten en op die manier een impact te maken. Volgens mij is het belangrijk dat we naar elkaar blijven luisteren. Polarisatie gaat onze maatschappelijke problemen niet oplossen. En ik denk dat muziek een hele mooie verbindende factor kan zijn. In mijn eigen show, ‘Regarde-moi, kijk mij gaan,’ geef ik hier invulling aan, met begeleiding van toetsenist en accordeonist Rob Stoop en onder regie van Erris van Ginkel.”
"Polarisatie gaat onze maatschappelijke problemen niet oplossen. Muziek kan een mooie verbindende factor zijn."
Rosanne’s doel als muzikant is om mensen door de Franse chansons iets te laten voélen. Of het nou blijdschap, nostalgie of verdriet is: de emotie is het belangrijkst. “In mijn vorige baan als muzikant op de IC vroeg ik patiënten altijd wat ze nodig hadden. Een potje lachen of huilen, of juist troost? Hier paste ik mijn liedjes dan op aan. Dat was heel mooi werk, omdat je meteen merkt wat je muziek met mensen doet. Maar ook muziek maken op een podium kan een mooie impact maken. Het doet mij altijd veel goed als mensen na een optreden naar me toe komen om te vertellen dat mijn muziek ze iets heeft doen voelen. Dat is het mooiste aan muziek delen.”
Tekst: Hanna Cremers